Het is écht waar, het is vandaag de Internationale dag van het Naakt Tuinieren! Ook is het vandaag de dag van de Trekvogel. Ik weet niet wie dat besloten heeft, maar vandaag heb ik het over het naakt tuinieren.
Na zwemmen staat tuinieren op het lijstje van wat mensen het liefst naakt doen. Doe het wel in je eigen achtertuin, want je riskeert een GAS boete als je denkt lekker te kunnen gaan blote-konten in het naburig park. Je wil tenslotte niet als exhibitionist bekend komen te staan.
Het was nog nooit in me opgekomen om in mijn blote kont een vlinderstruik te planten,
maar vandaag mag het. Moét het zelfs, als ik de ‘geleerden’ mag geloven.
Het maakt niet uit of je wat pondjes te veel hebt of dat je een afgetrainde adonis bent. Deze dag is voor iedereen bedoeld. Het gaat er eigenlijk om dat we ons comfortabel voelen in eigen ons lichaam en óver ons eigen lichaam. Er is nog veel schaamte over naaktheid en er wordt nog steeds te weinig nadruk gelegd op het goed in je vel zitten, het accepteren van je uiterlijk, vinden de ‘geleerden’ dus willen ze door middel van deze dag daar extra aandacht voor vragen. Bovendien vinden ze het een leuk idee om met je hele gezin te doen.
Toen we nog in het bos in Meerhout woonden, had ik makkelijk in mijn niksie kunnen rondfladderen door de tuin. Echt niemand die het zou zien. Maar nu we in ons nieuwe huisje wonen en de tuin met onze buren is afgescheiden door een Heras hekwerk, denk ik er nog niet aan om in mijn blootje de tuin in te gaan. We hebben aardige buren, maar zó goed ken ik ze nog niet😉
Maar er zullen beslist een hoop mensen zijn die zich vandaag allemaal lekker laten gaan, en genieten van de zon op hun witte wintervelletjes (pas op!). Alle haren los, trui uit, broek uit, schoenen en sokken uit en lekker door het gras, grind, zand of op het beton lopen/ kruipen. Struikjes planten, moestuin onkruidvrij maken, grasmaaien of op je balkonnetje nieuwe plantjes planten. Allemaal heerlijk naakt. De zon op je lijf, de wind langs je lijf. Het moet toch heerlijk zijn als het een beetje meer geaccepteerd zou worden.
Omdat ik gekozen heb voor leven met maar één borst (nou ja…gekozen…) en zowel ik als Bart daar helemaal geen moeite mee hebben, hoef ik dat nou ook weer niet wereldkundig te maken. Bart heeft nog extremere littekens dan ik, door zijn operatie voor slokdarmkanker. Hij accepteert zijn lijf ook zoals het is, net als ik. Elk litteken op zijn arme lijf heeft ervoor gezorgd dat hij er nog is. En die reminder zie ik elke dag. Ik koester zijn littekens en hij de mijne. Het laat zien waar we zijn geweest, figuurlijk.
Ondertussen zijn er vele mensen die kanker hebben of hebben gehad, of een andere ziekte of een ongeval waardoor je buitenlichaam anders is geworden. Ik denk dat het de grootste stap is in het acceptatieproces, dat je lijf er niet uitziet als ‘normaal’, wat dat dan ook mag zijn. Je buitenlichaam matcht niet met je binnenlichaam. Daar zit nog veel schaamte.
En dat maakt me erg verdrietig.
Want ik vind dat schoonheid in je binnenlichaam zit.
Jouw schoonheid zit in je hart, in je ziel, in je ogen, in je bewegingen, in je
stem, in je interesse in anderen, in je zachtaardigheid, in je respect voor
mens, dier en natuur, in je betrokkenheid en in je bezorgdheid, in je zorgen en
de dingen die je doet omdat je het wil en niet moet.
Dus misschien is het niet eens zo’n gek idee om je blote voetjes eens in het zand of gras te zetten en eens goed te aarden. Je dichtbij de natuur te voelen en je te realiseren dat je mooi bent zoals je bent.
Fijne dag van het Naakt Tuinieren!
