Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik hoor jullie al zeggen: “Was het niet pasgeleden De dag van de Lach??” Nou…Euh…dat was een vergissing…blijkt. Mijn kalender gaf aan dat De dag van de Lach op 1 mei was, en nu blijkt bij het verversen van mijn kalender ineens, dat het vandaag, op 7 mei is…. Ik schrok me rot.
Laten we er een positieve draai aan geven en zeggen dat het helemaal niet erg is om twee keer per jaar (met mij dan) De dag van de Lach te vieren. Het scheelt dat ik dan dus niet meer hoef uit te leggen hoe gezond lachen is voor je lichaam en geest want dat hebben jullie de vorige keer al kunnen lezen.
Vandaag wil ik het hebben over de glimlach. Wat mij betreft het mooiste sieraad dat je kunt dragen.
Een glimlach is één van de vele mogelijke gelaatsuitdrukkingen
van emoties, en is meestal een reactie op een situatie of een prikkel.
Normaal gesproken is een glimlach een uiting van tevredenheid of blijdschap.
Ik durf te wedden dat als jij iets moois in elkaar hebt geknutseld, of een
heerlijke maaltijd hebt voorbereid en je tegen jezelf zegt: ‘dat heb ik goed
gedaan’, dat er een glimlach op je gezicht komt. Uit tevredenheid over jezelf.
En
als je te horen hebt gehad dat je 'papa, mama, opa of oma' wordt, dan weet ik
héél zeker dat je dagenlang met een glimlach van blijdschap rondloopt.
De glimlach kan echter ook optreden bij angstigheid of
spanning, maar dan wordt het meer een ‘grimas’ genoemd.
Ik denk te weten dat als je gehoord hebt dat je een ernstige ziekte hebt en je
zegt dapper tegen iemand: “Maar dat gaat helemaal goedkomen hoor!” dat er een soort
van glimlachje (van alleen je mond, zeker niet je ogen) volgt, om jezelf moed
in te spreken, of de ander gerust te stellen terwijl je eigenlijk hartstikke
angstig bent voor wat komen gaat.
En als je een presentatie moet doen voor je
team en je collega lachend zegt: “Doe dat goed hè?” en slaat even amicaal op je
schouder, dat je met een klein grimasje zijn lach beantwoord, terwijl je
peentjes zweet en bol staat van de spanning.
Een glimlach kan spontaan optreden, bijvoorbeeld als je vanuit het niets door
een lief iemand een pakketje met leuke dingetjes toegestuurd krijgt. Of een glimlach kan kunstmatig
zijn, wanneer iemand in een groep iets lolligs over je verteld, dat je zelf niet zo
leuk vindt.
In veruit de meeste gevallen is blijdschap de aanleiding van
een glimlach.
En dus al weken, nee maanden, lach ik naar mezelf elke keer als ik in de
spiegel kijk. In de badkamer na het douchen, bij het tandenpoetsen, als ik mijn
handen was, als ik me opmaak of mijn haren kam. Soms zie ik alleen mijn gezicht
en soms mijn hele bovenlijf. Er staan flinke wallen onder mijn ogen. Mijn
huid is super droog op mijn gezicht, mijn haar is stom geknipt maar ik heb geen
zin om weer een €48 te betalen om een leuker modelletje te laten knippen. Ik
heb maar één borst, ik zie mijn ribben met daaronder mijn overgangsbuikje.
En toch glimlach ik elke keer. Het is een fijne gewoonte geworden. Ik kijk
recht in mijn eigen ogen en ik glimlach. En dan vind ik mezelf mooi, want ik
ben ook mooi. Ik heb een fikse rugzak die ik meezeul, net als jij. Jij hebt ook
een hoop bagage die je al jaren meeneemt.
Ik sta voor mijn spiegel en ik ben er
nog!
Als je naar jezelf lacht, dan gebeurt er toch even iets met je. Je voelt dat in
je hele lijf. Probeer jij het ook maar.
Daarom heb ik een pracht van een spreuk op een stuk hout dat
ik al jaren heb, maar dat nog in doorzichtig papier zit omdat ik het puntgaaf
wil houden. Daar staat op:
‘The most beautiful thing you can wear, is a smile!’
En dat is volgens mij maar ál te waar!
Fijne dag van de lach (deel 2)
