Ik zag op de kalender dat het Nowruz dag was en omdat ik daar nog nooit van had gehoord, en Bart ook niet, zochten we het op.
Het blijkt het Perzisch Nieuwjaar én het feest van de ‘Lente Equinox’ te zijn. Letterlijk betekent Nowruz: de terugkeer van de zon en van het licht op het Noordelijk Halfrond én een nieuw begin. Er is een Lente Equinox en een Herfst Equinox. Dit zijn de enige twee dagen van het jaar dat de zon precies in het oosten opkomt en in het westen ondergaat. De dag en de nacht duren tijdens de equinoxen ruwweg even lang.
Het feest wordt al meer dan 3000 jaar gevierd door verschillende religies in o.a. Iran (Perzië), Koerdistan, Azerbeidzjan, Tadzjikistan en Afghanistan. Maar miljoenen mensen over de hele wereld vieren dit feest inmiddels. In de weken voor het nieuwe jaar wordt het huis van top tot teen gepoetst, rommel en viezigheid wordt verwijderd om schoon en fris het nieuwe jaar te beginnen. De avond vóór het nieuwe jaar wordt er een groot kampvuur gemaakt waarbij het de traditie is dat mensen tegen de rode en gele vlammenzee de volgende zin zingen: “my yellow is yours, your red is mine”, daarmee zeggen ze vaarwel tegen problemen en ziektes, en verwelkomen ze een goede gezondheid en energie.
Nowruz is een milieuvriendelijke feesttijd, waarbij de nadruk ligt op eenheid, vrede en solidariteit tussen de generaties, groei en vernieuwing. Dat vind ik al iets heel moois om na te streven. Ik hou van de symboliek. Ik hou ervan om je te focussen op dingen die ertoe doen, dingen waar de wereld beter van wordt, of toch op zijn minst je eigen omgeving en familie. Oliebollen bakken en goede voornemens opschrijven of rondroepen, die te maken hebben met iets dat je voor jezelf gaat doen, is weinig wereld verbeterend. Ook al zijn er zeker mensen die voornemens hebben die verder gaan dan alleen zichzelf.
Op de dertiende dag van Nowruz brengt het ‘ongeluk’ als men de hele dag binnen blijft, dus dan gaat ook iedereen naar buiten om te wandelen, naar het park om te picknicken of gezellig de stad in.
Bij ons is het vandaag natuurlijk ook de eerste dag van de lente, we leven tenslotte ook op het noordelijk halfrond. Oh wat kijken we er elk jaar naar uit! We vieren het niet persé maar we genieten van o.a. de krokusjes en sneeuwklokjes, het speenkruid en de boshyacint. Ook verschijnen de eerste bloemen aan bomen en struiken als de wilg, hazelaar en meidoorn. Het gras begint te groeien, de dagen worden nu echt langer, de temperatuur stijgt af en toe al naar ‘aangenaam’.
We worden vrolijker omdat we weten dat alles weer tot leven komt, en dat werkt aanstekelijk. Misschien is het ook wel een leuk idee om, als de lente begint, ook nieuwjaar te vieren. Maar dat zal er wel niet van komen. En ach, het heeft wel wat om Nieuwjaar in putje winter te vieren. Om twaalf uur even naar buiten, borreltje doen met de buren, en daarna weer snel met zijn allen naar binnen, knus bij de vloerverwarming en voor de gelukkigen onder ons, bij de open haard!
Fijne Rownuz-dag!
