Jij dacht dat je welkom was hier. Je vond het hartstikke aardig van mij dat ik eten in het kippenhok gooide, daar kon jij tenminste makkelijk naar binnen. Je nam een aanloop, sprong door de gaten van het Heras hekwerk en liet je naar beneden vallen. Dat Koos Beenloos daar ook rondliep met zijn harem vond je geen probleem en de cavia’s vond je gezellig. Daar kroop je dicht tegen aan terwijl jullie gemoedelijk zij-aan-zij van de restjes avondeten aten.
Alles vond je lekker: kipfilet, champignonnetjes, brood, rode kool, kortom alles. Daar sta je dan als ‘ras’ ook wel bekend om. Ook groef je jezelf onder het hekwerk door en maakte je grote gaten, waar ik dan vervolgens mijn nek weer over brak. Ik vond het geen probleem dat de buurman paarden had, sterker nog, dat vond ik geweldig. Maar de buurman heeft zijn paarden verkocht en nu valt daar niets meer te eten. Dus kom je gezellig naar hier. Ik heb precies één keer gelachen omdat het zo’n leuk gezicht was dat je naast Koos Beenloos en de rest zat, maar al gauw was ik je meer dan zat.
Je was slim, dat moet ik toegeven. Ik besloot dat ik je weg wilde hebben, maar je maakte er een wedstrijdje van. BRING IT ON!! Dacht ik. Ik heb een hele middag op mijn knieën doorgebracht om het kleinste kippengaas dat ik kon vinden, op de onderste 50 cm door het Heras Hekwerk heen te vlechten. Wat een pestwerk, maar afijn, het was voor een heel goed doel. Ik was trots op mezelf. Ik heb geschaterd toen ik je ’s avonds met volle snelheid tegen het gaas zag knallen. HA!! 1-0 voor mij! Je was helaas niet voor één gat te vangen. Ik was de gaten in de grond vergeten en je had er snel een paar bij gegraven. Sterker nog, ik zag het je doen! Ik zag het zand door het kippenhok vliegen en toen ik naar je toe rende dook je snel de grond in. Jij vuilerik, jij viezerik! Jij wéét dat ik geen gif kan strooien in die gaten die je gemaakt hebt hè! Want dan liggen binnen de kortste keren Koos Beenloos en zijn harem op apegapen. Want die zullen denken: ‘hé, wat een grappige blauwe pitjes, hoe zouden die smaken?’ Dat kon natuurlijk niet. En jij wist dat hè?! Dju 1-1.
Ik besloot op zoek te gaan in de bosjes naar de uitgang van je tunnelstelsel. Want je kwam altijd via de buurman, dus je moest érgens naar binnen. Met een lange stok begon ik in de grond te prikken, want ik wilde je natuurlijk niet per ongeluk tegenkomen. Bovendien draag je de meest smerige ziektes met je mee. En ondanks dat mijn dierenmoederhart groot is, is het nèt niet groot genoeg voor jou, of jullie soort, erbij. Ik wil niet dat je je nare besmettelijke ziektes doorgeeft aan mijn geliefde kippetjes en cavia’s!
Uiteindelijk heb ik 2 grote gaten gevonden, dichtgemetseld met bladeren. ‘Dacht je nu écht dat ik daarin zou trappen?’. Ze waren op zo’n afstand van het kippenhok, dat ik het verantwoord vond om er gif in te gooien. Dat deed ik dus ook. Van dat gif waarvan je langzaam zou uitdrogen. De boswachter had mij dat gegeven en mij op het hart gedrukt dat ik er voorzichtig mee om moest gaan. Dat zou ik zeker doen, maar niet bij jou. Dus ik gooide het er royaal in. Elke dag controleerde ik of de blauwe pitjes aangeroerd waren. En tot mijn grote vreugde was dat op een moment het geval. ‘Zo’, zei ik, in mijn handen wrijvend, ‘slaap zacht lieve rat’. Ha, 2-1.
Maar tot mijn stomme verbazing bleek jij over een ijzeren maag te beschikken. Het was niet te geloven!! Op een dag zat jij, magerder dan normaal dat wel, weer gezellig naast Koos Beenloos te eten. Doeme toch, 2-2
Ik vertelde op de hondenschool van mijn haat verhouding met jou en B. besloot mij te helpen. Hij had nog wel een ratteval staan en gaf die aan mij. Vol goede moed (ik wist zeker dat het zou werken, zo slim kon je niet zijn) plantte ik de val op aanwijzing van B. op precies de juiste plek en deed er een sneetje brood in. Ik dwong mezelf 3 dagen niet te gaan kijken, en mijn vreugdedansje voor te bereiden. De vierde dag ging ik kijken in de val en tot mijn grote teleurstelling zat jij er niet in. Doeme toch, rotbeest. 2-3 Maar toen draaide mijn geluk 180 graden om. Je werd overmoedig van al je successen. Je overschatte jezelf voor de láátste keer, gniffel, gniffel. Je dacht namelijk: ‘laat ik de wei van de honden eens oversteken, aan de andere kant staat mais’. De honden waren in de tuin en niet in de wei. DAT HAD JE GEDACHT, lieve rat! Jij sloop door het Heras Hekwerk, achteraan, de wei in. Ik had je nog niet eens gezien. Maar Senna had jou wel gezien! Zij sloop geruisloos de wei in met in haar kielzog Falco en Jessie, waar ze je, als volleerde jagers, in no-time omsingeld hadden. Senna is de roedelleider en sprong bovenop je. Jessie volgde. Ik hoorde je schreeuwen en piepen. Ik riep: ‘los’ en Senna liet je uit haar bek vallen. Ik liep naar je toe terwijl 3 paar ogen je bewegingen nauwlettend in de gaten hielden. Ik boog me over je heen en riep in je gezicht: HA!! 3-3
Falco kwam naast me staan en boog zich ook over je heen. ‘Wat is dat voor grappig diertje’, dacht Falco, en wilde eens even goed snuffen. Met je laatste krachten draaide je je om en beet een gat in het zachte gedeelte van zijn neus. Zijn gejank ging door merg en been…. HA, dacht jij, 3-4, verloren!!!
Maar je had geen rekening gehouden met het verdedigingswerk van Senna. In een split-second greep ze je vast en brak je nek! HA!!!!! 4-4 vieze rat!
