Nieuwe pantoefeltjes


We hebben lekker uitgebreid in de tuin geluncht met zijn drietjes; Bart Moeke en ik, als Moeke zegt: “Sofieke, ik heb nieuwe pantoefeltjes nodig”. Demonstratief steekt ze haar rechtervoet zo hoog als ze kan boven de tafel uit. Ik zie haar bordeauxrode pantoffeltje waar haar grote teen door naar buiten kijkt. “Amai, Moeke, da’s precies ook wel nodig!” Ze lacht breeduit. “Maar ze verkopen ze alleen per twee, hoe staat het met de andere?” Weer word ik getrakteerd op een brede lach: “die is nog goed”, zegt ze. Ik zeg (zoals ik al 6 jaar zeg): “wat komt het toch altijd goed uit dat u met de solden op vakantie komt bij ons hè? Nu moeten we alwéér naar de schoenenwinkel hier in het dorp!” Haar oogjes stralen. Ik zeg: “die mevrouw kent ons hier al goed hè? Dit is de 3e zomer dat we komen!”

Moeke vindt het heel erg leuk om naar hier te komen en te gaan ‘shoppen’ met mij. Elk jaar zegt ze dat dit ab-so-luut de laatste jurk is die ze in haar leven nog gaat kopen. En elk jaar komt er dus eentje bij. Want ze heeft niets om aan te doen. Ik vind het ook heel leuk om met haar te gaan shoppen. Ik zet mezelf die dag in slow-motion en dan gaan we met de auto naar het dorp of de stad, rolstoel uit de auto, voetjes eraan klikken, en rijden maar. Ze geniet van Holland (ze denkt vaak dat we in Nederland wonen). “Dat hebben wij in België niet”, zegt ze vaak. Ik laat haar, behalve als we in een winkel zijn en ze dat zegt tegen de kassière, dan grijp ik, met een alles-verklarende blik naar de kassière, in. Ze koopt altijd een jurk en schoenen en pantoffeltjes, en ik plaag haar dan dat ze een modeshow moet geven voor Bart als we ‘s avonds thuis zijn. Dan zit ze schuddebuikend naast me in de auto. Ze trakteert op een koffietje, en betaalt dat met haar schattige roze portemonneetje.

En zo geschiedde. Wij gingen op weg voor een middagje shoppen en deze keer waren de jurkjes zó goedkoop door de solden dat ze er twee kocht. Er kwamen mooie zwarte schoentjes bij en een vrolijk gekleurd sjaaltje. Bij de mevrouw van de schoenenwinkel werd ze hartelijk begroet, en kocht dus nieuwe pantoefeltjes. Het was mooi weer en ze genoot volop. En ik met haar. We kozen ervoor om toch thuis koffie te drinken omdat ze het zo heerlijk vindt in onze tuin in het bos. Eenmaal thuis werd alles aan Bart getoond en ze was er maar wat blij mee. Ze verdween na de koffie naar boven om alles mooi in te pakken of op te hangen. Vaak deed ze dan ook even een dutje. Het is toch ook vermoeiend om je kleding telkens aan en uit te moeten doen. Kortom; weer een hele fijne middag gehad.

En wat ik dan nog het allerleukste vind, is als we dan later eens bij haar op bezoek gaan, of we hebben een familie dinertje en ze draagt dan trots één van ónze’ jurkjes, dan zeg ik dat ze er prachtig uitziet! Ze lacht dan maar zegt verder niets. Het is ons geheimpje dat shoppen elke zomer.   

Meest recente posts

Inschrijven nieuwsbrief

Wil je mijn blog via e-mail ontvangen, zodat je zeker niets mist? Laat dan hier je e-mailadres achter. Dan word je als eerste op de hoogte gebracht van de laatste nieuwe blogs!

In de kijker

Berichtje achterlaten?

Wanneer je jezelf herkent in mijn blogs, als je een vraag hebt óf als je iets met me wil delen, dan zou ik het heel leuk vinden als je me een berichtje stuurt. Ik waardeer het contact met mijn lezers enorm.

Schrijf bericht
}