Toen ik begon met mijn chemo was ik vooral bang, onzeker, ongerust
en gestrest voor wat er komen ging. Door die angst was ik al 12 kilo kwijt nog
voordat de chemo begon.
Vaak lag ik ’s nachts te piekeren en zag ik veel beren op de weg. Mijn lijf
deed raar, ik voelde me raar en naar, en ik kreeg mijn gedachten niet geordend.
Ik kon me niet focussen op dingen die leuk waren in mijn leven, want die waren
er niet.
Er was niets waar ik me op kon verheugen, alleen het feit
dat het ooit weer voorbij zou zijn. Maar die gedachte was niet genoeg om de
bijna agressieve manier waarop mijn brein een stroom aan beelden voor mijn ogen
projecteerde, te stoppen.
Beelden van de zak gele chemo die via het infuus mijn lijf inging, beelden van bloedafnames,
biopsies, scans, mezelf op de bank met een hart dat zowat uit mijn borst bonkte,
bezorgde artsen, de onmacht van mijn lieve man en mijn familie, het verdriet
van anderen, de shock van een borst te moeten missen één week na de diagnose, al
die andere zieke mensen en hun verhalen in het oncologisch daghospitaal, mijn
kaal wordend hoofd, de bijwerkingen, de traumatische operatie, de hondjes die
het (ooit zo vrolijke) vrouwtje niet meer herkende...
Ik dacht: ‘ik moet iets doen om de nachten beter in te gaan want anders trek ik
het niet’.
Ik was niet iemand die mijn telefoon mee naar boven nam, laat staan naast mijn
kussen legde. En toch ben ik dat gaan doen.
Ik had een meditatie-app gekocht en ik begon de nachten met
meditaties die me zouden helpen om mijn angsten los te laten: 'anti-stress
ademhaling', 'ontspanningsoefeningen', 'bodyscan', 'visualisatie', 'innerlijke rust', 'emoties loslaten', 'rust in je hoofd' en ‘voor als je het
even niet meer weet’.
Elke avond luisterde ik naar de heerlijk, rustgevende stem van Michael Pilarczyk. Hij deed heel hard zijn best om de beelden en de beren te verdrijven uit mijn hoofd. Hij probeerde rust in mijn lijf te creëren met zijn mooie ware woorden, zijn visualisaties en goedbedoelde affirmaties.
Het heeft echter een hele tijd geduurd voordat het begon te werken. Ik wilde te hard. Soms merkte ik dat ik me echt kon focussen op wat hij zei. De bodyscan, van mijn tenen naar het topje van mijn hoofd, lukte steeds vaker, mijn ademhaling werd beter en rustiger en de beelden schoten steeds minder agressief door mijn hoofd.
Er kwam zelfs een moment dat ik me al verheugde om naar bed te gaan en met mooie achtergrondmuziek te luisteren naar zijn rustgevende stem waarbij ik uiteindelijk in slaap viel. Soms zelfs halverwege zijn verhaal of bodyscan al. Ik sloeg al die meditaties op door op het hartje te drukken. Zo hoefde ik bij het openen van de app alleen maar op mijn hartje te duwen en dan kwamen alle bovenstaande meditaties tevoorschijn.
Járen hield ik het vol. Helaas bleef ik wel heel naar dromen, maar in plaats van naar beneden te gaan met dat nare-droom-gevoel, begon ik ’s ochtends ook een korte meditatie te doen om positief aan de dag proberen te beginnen. Dat deed ik vooral toen ik in een depressie zakte. Toch proberen het mooie te zien in elke dag was toen vrijwel onmogelijk. Maar ook dat hielp na een poosje. Er is veel gebeurd de afgelopen jaren...
En weet je nu wat mij vanmorgen ineens opviel toen ik wakker werd en mijn app
opendeed om nog even een affirmatie mee te nemen, deze dag in?
Onder mijn hartje staan nu totaal andere meditaties dan in het begin!
Nu staan er meditaties in als: ‘positieve energie’, ‘affirmaties voor
zelfvertrouwen (die ik met hart en ziel weer kan voelen)’, ‘jij bent het
mooiste wat er is’, ‘de kracht van het nu’, 'contact met jezelf' en ‘waar ben ik
dankbaar voor vandaag’.
Alle meditaties tegen angst, onrust, stress en spanning zijn weg uit mijn hartje. Ze zijn vervangen door: dankbaarheid, leven in het nu, accepteren wie ik ben, sterker in mijn leven staan, groeien en openbloeien, vertrouwen hebben in mijzelf en zo nog veel meer positiefs.
Mijn hartje staat er vol mee!
